Evenementenagenda

De gidsen vertellen over de geschiedenis van de boermarke, de ontwikkeling van boerenbedrijvigheid vanaf de steentijd tot nu en de invloed daarvan op het esdorpenlandschap. Ook wordt ingegaan op de veldnamen langs de wandelroute die leidt over de oude es van Loon, langs het hunebed, een fraaie pingoruïne en de Koeweg tot de boerderij van de familie Uiterwijk waar uitleg gegeven wordt over het huidige boerenbedrijf.

Wandeling in en om Eext, een mooi esdorp met vele brinken. We komen over de es en langs 2 hunebedden, waaronder een trapgraf, dat nog in de dekheuvel ligt.

Op de fiets rijd je er zo maar voorbij. Mooi veld, zeker, met ruim 30 ha aan heide. Maar als je te voet bent, gaat er een wereld voor je open, hier boven op de Hondsrug, en lager, langs de oever van de Drentsche Aa. Ooit ‘woeste grond’, later heide, vervolgens bos, en nu weer open veld.

Wat je verder staat te wachten: resten van een gesmolten ijsheuvel aan de rand van de beek, een snoer van middeleeuwse karrensporen, een landje van Malle Marie. En dieren als de das, vos, bever en ree: je ziet ze meestal niet, maar hun aanwezigheid is onmiskenbaar. Grafheuvels aan de bosrand, een niet aangelegd vliegveld? Een handvol tijdlagen vlak onder je voeten, hier? Je gaat steeds beter snappen waarom natuurbeheer hier met bijna chirurgische precisie plaatsvindt. Landschap lezen: je ziet het pas je het doorhebt.

De wandeling gaat via het Veurste Veen en het beekdal van het Gastersche Diep, waar we het Aolstalbad en de Moaties bezoeken, naar Gasteren. De gidsen vertellen over het ontstaan van het esdorpenlandschap met zijn typische elementen es, dorp, beekdal en heide. Ook vertellen de gidsen over de geschiedenis van het dorp Gasteren en de belangrijke rol van de boermarke. Die geschiedenis zien we terug in de tientallen veldnamen in het gebied. Veldnamen waren eeuwenlang de straatnamen van het platteland. Elke akker, elk stukje groenland had een eigen naam. Zonder kaart of navigatiesysteem vonden dorpsbewoners feilloos de weg naar bijvoorbeeld de Lijnstukken of de Steenakkers. Veldnamen vormden een vanzelfsprekend onderdeel van hun leefomgeving. Ze waren onmisbaar voor de oriëntatie en handig in de communicatie. En ze vertellen veel over het karakter van het landschap.