28 mei Dag van het Nationaal Park 2023

Op 28 mei vieren we de Dag van het Nationaal Park. Onder het motto ‘Voortbouwen op onze wortels’ delen we de inspirerende verhalen van mensen binnen de nationale parken. Een drieluik van portretten onthult hun unieke band met het park. De nationale parken in Nederland vormen een bron van inspiratie en verwondering voor mensen van alle leeftijden. Het zijn plekken om te ontspannen en te ontdekken. De parken vormen een decor voor avontuurlijke tochten en ontmoetingen met de rijke flora en fauna. Deze ervaringen roepen een diepere waardering op voor de schoonheid en diversiteit van de nationale parken. Het maakt ons bewust van het belang om deze prachtige plekken te behouden
voor toekomstige generaties.

Een brug naar het verleden, een sprong naar de toekomst. We erven de aarde van onze voorouders en lenen het van onze kinderen. Al eeuwenlang zetten mensen zich in om bijzondere natuur en historie te behouden, ook in de gebieden die wij nu nationale parken noemen. Generatie na generatie zorgt voor het landschap. Elk op een eigen manier. Het zijn verhalen van tijd en aandacht geven, verhalen van verbondenheid met de natuur.

Fotoserie ‘Voortbouwen op onze wortels’
In de nationale parken zijn drie mensen geportretteerd, elk met hun eigen, unieke verhaal. Zij vertellen over hun band met het nationaal park. De verhalen laten zien hoe de mensen, ongeacht hun leeftijd en achtergrond, de schoonheid en magie van het nationaal park omarmen. Het inspireert om zelf de verbondenheid met de natuur op te zoeken. U vindt de portretten en verhalen op deze pagina.

Activiteiten en excursies
Speciaal voor de Dag van het Nationaal Park 2023 organiseren we op 28 mei van 11:00-15:00 uur een open dag met excursies en activiteiten in ons Nationaal Park Drentsche Aa bezoekerscentrum in wording.

Sven van der Woude, Nationaal Park Drentsche Aa

'Bij het bosje en op de akker achter ons huis lopen ook reeën. Elk jaar krijgen ze jongen. Het zijn dezelfde, want één van de reeën heeft op de ene bil een witte en op de andere bil een zwarte vlek. Daaraan herken ik ze'.

Sven van der Woude (15) is geboren in Zeegse en gaat naar de middelbare school Terra in Eelde: “Met mijn vrienden praat ik altijd Drents. Mijn moeder kan het ook maar mijn vader komt uit de stad. Hij leert van mij Drents praten en dat gaat hem steeds beter af.” Twee keer per week loopt Sven krantenwijken voor lokale kranten. Daardoor kent hij de dorpen Zeegse en Tynaarlo op z’n duimpje: “Overdag hoor, want ik hou niet van vroeg opstaan. Ik kan het wel, als het moet en als ik naar school ga.” Sven is deze week 15 geworden en viert zijn verjaardag met zijn vriendenclub. Jongens uit het dorp en de dorpen rondom Zeegse. “Nee, geen meiden, al zijn er best wel leuke meiden hoor in de omgeving. Mijn vrienden en ik hebben een paar jaar geleden een eigen mancave in de tuin gebouwd waarin we regelmatig chillen. Ja, een echte, met bar en biljart.” In de toekomst wil Sven iets met landbouw doen, wat weet hij nog niet. Loonwerker of iets dergelijks.

Toeristen 
Sven geniet van het landschap rondom zijn woonplaats. Mooie bossen, zandpaden, beken en heide. “Het is er mooi en rustig behalve op de zondag. Dan komen de toeristen en staan de auto’s driedubbel dik op de brink. Daar vind ik niks aan”, zegt Sven. “Dan lopen overal mensen en politie en dan kan ik niet op mijn Puch straatracer rijden”.  
Het mooist vind Sven de beken in het landschap: “Daar kun je lekker zwemmen in de zomer. We springen dan van de brug naast het café in Schipborg als het water diep genoeg is. Maar ’s zomers moet je wel oppassen want dan staat het water laag. Als je dan de beek volgt en de bocht omgaat daar is het altijd diep en kan ik niet staan. Mooi joh, op de ene plek staat het water tot je enkels en even verderop kun je zwemmen. En dat binnen 200 meter.”

Koeien in de wei 
De lievelingsplek van Sven? “Achter het huis over de Munkakkers en bij de kruising rechtsaf over het fietspad. Na zo’n 200 meter staat een bankje. Daar ga ik vaak naar toe, alleen. Daar geniet ik van het uitzicht en de rust. In het zonnetje kijk ik naar de koeien die in de wei lopen. Dat is mijn lievelingsplekje. Hier kom ik tot rust, het is er erg mooi.  
Mooie herinneringen heeft Sven ook: “Twee jaar geleden, toen stak eerst een mannetjes fazant het fietspad over, daarna het vrouwtje en toen volgden ook nog enkele jongen. Dat was prachtig. Ik hou van fazanten. Ze zitten ook bij ons thuis. Prachtige kleuren hebben ze, veel mooier dan een kip. Ik hou van dieren. Bij het bosje en op de akker achter ons huis lopen ook reeën. Elk jaar krijgen ze jongen. Het zijn dezelfde, want een van de reeën heeft op de ene bil een witte en op de andere bil een zwarte vlek. Daaraan herken ik ze.”

Trots 
“Ik ben echt trots op het mooie landschap hier. Het wordt goed onderhouden door de boeren, de boermarke en Staatsbosbeheer. Er lopen veel beesten en er is van alles te zien. Het landschap is hier erg afwisselend. Voor de toekomst zou ik wensen dat het landschap zo blijft. Niet meer natura 2000, maar zoals het nu is. Er zijn nog twee boeren in Zeegse en die moeten blijven. En de mensen moeten het hier niet vernielen. Ze moeten op de paden blijven. Dat geldt ook voor de crossers. Want als je met de crossmotor over de heide rijdt trek je best wel diepe sporen en dat moet niet. Ik zou graag willen dat als mijn kinderen hier over 20 jaar rondlopen dat het nog net zo mooi is als nu. Zoals het nu is, is het goed.”

Rik Uiterwijk, Nationaal Park Drentsche Aa

‘Dit gebied is mijn woon- en werkgebied, mijn leefomgeving. Het best bewaarde beek en esdorpenlandschap met een prachtige kronkelende beek, een mooi landschap waarin boeren en natuur elkaar versterken’.

Rik Uiterwijk (33) is geboren en getogen in het dorpje Loon. Daar is hij de vijfde generatie Uiterwijk in dezelfde boerderij die in 1911 is gebouwd. Hij heeft een maatschap met zijn vader en broer en samen hebben ze 150 melkkoeien in het Drentsche Aa gebied lopen. Deels op eigen grond en zo’n 25 hectare op grond langs de beek dat ze pachten van Staatsbosbeheer. Tot anderhalf jaar geleden deden ze ook nog aan akkerbouw maar daar zijn ze mee gestopt.

Juffertjes 
Rik is trots op zijn boerenbestaan en het Drentsche Aa gebied: “Dit gebied is mijn woon- en werkgebied, mijn leefomgeving. Het best bewaarde beek en esdorpenlandschap met een prachtige kronkelende beek, dat is toch fantastisch. Je ziet de natuur hier met de seizoenen veranderen, dat is prachtig. Als klein kind genoot ik hier al van als ik met mijn vader en mijn opa door de landerijen liep en nu doe ik dat met mijn eigen kinderen. Hier gaan natuur en landbouw goed samen. Natuurlijk heeft het ook wel enkele beperkingen maar als je de mooie kanten van het bestaan blijft zien is het hier mooi leven. Onze koeien lopen achter onze boerderij in het beekdal bij de beek. Dat is ons jongvee. We laten ze zoveel mogelijk buiten grazen en houden ze niet op stal. Daar geniet ik van. Het zijn overigens wel echte juffertjes want als het kous is zoals nu staan ze voor het hek en willen ze graag naar binnen.”

Uiterwijkbossie 
“Mijn lievelingsplek is het Uiterwijkbossie. Het is niet van ons maar heeft die naam ooit gekregen. Ik heb wel eens geprobeerd uit te zoeken waarom het zo heet, maar ben er niet achter gekomen. Waarschijnlijk omdat mijn opa daar vaak aan het struinen was. Opa Hendrik was altijd kwijt. Hij struinde in het landschap rond met de snoeischaar op zak. Ongeveer 30x30 meter, groter is het bosje niet. Het ligt aan de zandweg op een zandkop. Het water stroomt er links en rechts omheen naar de beek. Hier ga ik regelmatig naar toe, vooral op mooie zomeravonden. Hier kom ik tot rust en geniet van ons jongvee die er in de buurt lopen. Ik kwam hier vroeger ook vaak met opa en mijn vader. Dan controleerden we de afrastering en snoeiden de takken wat terug. Hier heb ik mooie herinneringen aan.”

Onzekere tijden 
“Wat ik graag wil doorgeven is natuurlijk ons familiebezit aan mijn kinderen. Ik hoop dat de volgende generatie Uiterwijk hier kan blijven boeren. Het gaat achteruit met het boerenbestand in dit gebied. Op dit moment heeft elk dorp nog één actieve boer. Het zijn best onzekere tijden momenteel. Je weet niet wat er landelijk en in Europa wordt besloten. Misschien valt er volgende week wel een brief in de deur dat we hier weg moeten, dat geeft best zorgen”.

“We zien het hier wel drukker worden, zeker sinds de coronapandemie. Overal liepen en fietsten in die periode mensen, ook op plekken waar ze niets te zoeken hadden. Als ik Drentsche Aa op de computer intyp, zie ik allemaal wandelroutes die door mensen zijn bedacht en soms over onze grond lopen. Daar zijn we natuurlijk minder blij mee. Ook mountainbikers en mensen met honden. Dat geeft wel eens problemen. Maar over het algemeen gaat het goed, als men zich maar aan de regels houdt.

Rik’s toekomstdroom? “Dat het gebied blijft zoals het nu is. Ook voor mijn kinderen. Een mooi landschap waarin boeren en natuur elkaar versterken. Het moet blijven zoals het nu is.”

Egbert Albertus Meijers, Nationaal Park Drentsche Aa

‘Dit landschap roept emotie op en dat is voor mij een bron van inspiratie.’

Egbert Albertus Meijers (74) is geboren en getogen in het Drentsche Aa gebied. Als muzikant, schrijver en trotse drager van de titel ‘ambassadeur van Nationaal Park Drentsche Aa’ is Egbert sterk betrokken bij het Drentsche Aa landschap. ‘Dit landschap roept emotie op en dat is voor mij een bron van inspiratie.’ Dat zien en voelen we terug in de teksten en muziek die Egbert over het Drentsche Aa gebied schrijft.

Lofdicht 
Onlangs nog verscheen het Nationaal Park jubileumboekje ‘Blaauwe Dreum’. Een prachtig boekje met foto’s en verhalen en gedichten geschreven door leden van de Drentse Schrieverskring. Egbert was initiator en schreef zelf ook een verhaal en een gedicht. Enige jaren geleden schreef Egbert de ‘Ode an de Ao’, een lyrisch lofdicht aan het Drentsche Aa landschap, omgezet in symfonische muziek. Zo legt Egbert via zijn muziek verbindingen met het landschap. De Symfonie Ode an de Ao werd tijdens het ‘FestivalDerAa’ ’s avonds in het landschap uitgevoerd door het Noord Nederlands Jeugd Orkest in een fantastische lichtshow verzorgd door lichtkunstenaars van het Instituut Licht Ontwerpen. Tijdens de uitvoering trok in de nabijheid een onweersbui voorbij. ‘De natuur nam de regie van ons over, het was een uniek en prachtig schouwspel waarin Moeder Aarde persoonlijk de hoofdrol opeiste. Alles kwam samen, dat was onvergetelijk’, zegt Egbert.

Egbert komt graag in Nationaal Park Drentsche Aa: ‘Hier vind ik rust en harmonie. Het landschap brengt je lichaam en geest in balans, mits je er voor open staat. Zet al je zintuigen open en laat je verrassen en verwonder je over de sfeer, de kleuren, de geuren en de geluiden. Wees je bewust dat je te gast bent in dit prachtige, kleinschalige en afwisselende landschap.’

Symbool 
Egberts lievelingsplek? Dat is Driediepskolk. Egbert: ‘Daar waar het Gasterensche en Taarlosche diep samenkomen en verder stromen als Oudemolensche Diep. Hier ging ik vaak met mijn gezin ontbijten of lunchen. Het staat symbool voor ons gezin. Mijn vrouw en ik vloeien hier symbolisch samen en daar kwam onze dochter uit voort. Ik heb prachtige herinneringen aan het Drentsche Aa gebied. Als kind al beleefde ik hier het veelvormige landschap, flora en fauna, de harmonie, het heldere water en de rust. En dat doet het landschap nog steeds met mij. De natuur geeft me hier zoveel. Het geeft me een rijk gevoel, weg van het materialisme. Hier heb je verder niets nodig. Zelfs de tijd verdwijnt ogenschijnlijk.’

Evenwicht 
Als Egbert denkt aan volgende generaties in het park zegt hij: ‘Wees je bewust dat je leeft. En met respect voor de natuur. Want als je iets haalt dan moet je ook iets brengen. Zorg voor evenwicht. Mooier achter laten dan dat je het vond mag natuurlijk altijd. Het komt uiteindelijk ten goede aan jezelf. Ik hoop dat we de waarden van het gebied weten vast te houden voor komende generaties. Beleef het landschap met wijsheid, respect en ontzag voor de natuur, want de natuur heeft ook rechten. Jac P. Thijsse zei het al: ‘Wat je leert kun je vergeten, maar wat je ervaart vergeet je nooit meer’.’